Terapia pedagog iczna – Kalisz

Terapia – z greckiego „terapera” czyli leczenie.
jest to system działań stosowanych nie tylko w stosunku do ludzi chorych ale także jednostek mających wszelkiego rodzaju zaburzenia.
Podmiotem terapii jest człowiek, często dziecko. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż dziecko nie zdaje sobie sprawy z własnych dysfunkcji, nie jest w stanie samodzielnie podjąć decyzji o rozpoczęciu terapii. Dlatego dorośli, a także nauczyciele, wychowawcy mają przed sobą ogromne zadanie – wychwycenie wszelkiego rodzaju nieprawidłowości i odchyleń od normy w zachowaniu dziecka i podjęcie terapii w celu ich usunięcia. Dlatego w procesie terapii dziecka istnieje potrzeba objęcia nią całego środowiska, w którym ono żyje, gdyż inaczej istnieje groźba, że pozytywne wzorce (np. poprawnego mówienia) zdobyte podczas terapii prowadzonej tylko w szkole nie utrwalą się dziecku (np. w domu rodzinnym dziecko nie będzie słyszało poprawnej mowy itp.). Ponadto w procesie terapii dziecka istotne jest także prowadzenie zajęć w formie zabawy.

Trudności szkolne

Terapia pedagogiczna, zwana również zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, to specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Zaburzenia te koryguje się poprzez odpowiednie oddziaływania specjalistyczne o charakterze psychologiczno – pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym. Jest to szczególnie ważne na początku kariery szkolnej dziecka. Podsumowując brak osiągnięć w nauce, częste niepowodzenia zazwyczaj wiążą się z trudnościami w czytaniu, pisaniu, liczeniu i innych czynnościach szkolnych.

Terapia pedagog iczna

to oddziaływanie za pomocą środków pedagogicznych (wychowawczych i dydaktycznych) na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się, mające na celu eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji. Stanowi swoistą interwencję wychowawczą, zmierzającą do spowodowania określonych, pozytywnych zmian w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno – motywacyjnej oraz w strukturze wiedzy i umiejętności szkolnych dziecka. – Antoni Balejko.
Otton Lipkowski (Resocjalizacja. Warszawa 1976, s. 217). Według niego do terapii pedagogicznej można zaliczyć wszelkie działania pedagogiczne mające na celu likwidację lub ograniczenie zaburzeń rozwojowych oraz umożliwienie lub ułatwienie najkorzystniejszego rozwoju jednostkom z odchyleniami od normy.

Brak osiągnięć w nauce, częste niepowodzenia zazwyczaj wiążą się z trudnościami w czytaniu, pisaniu, liczeniu i innych czynnościach szkolnych i odnoszą się do dzieci o:
– inteligencji przeciętnej i niższej niż przeciętna,
– z zakłóceniami funkcji wzrokowych i słuchowych,
– z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego razem z zakłóceniami procesu lateralizacji,
– o zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno – motywacyjnych,
– z zaburzeniami mowy, zdolności matematycznych oraz dynamiki procesów nerwowych.

Trudnościom szkolnym często towarzyszą także trudności wychowawcze, zaburzenia aktywności, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia relacji społecznych.
W celu eliminowania niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji oddziaływuje się za pomocą środków pedagogicznych na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się.

Cel terapii

Celem terapii pedagogicznej jest:
– Stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych
– Wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów
– Eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji – dzieci wymagają wyrównywania braków w sferze psychicznej w skutek doświadczania negatywnych ocen i kar, a więc zainteresowanie ich tym co jest dla nich atrakcyjne i możliwe do osiągnięcia oraz dostrzeganie uzdolnień, sukcesów i pozytywnych cech.

Zasady terapi pedagogicznej

Indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego
– Dla każdego dziecka w grupie dobieramy indywidualny (inny) program.
– Dobieramy indywidualne metody dydaktyczne i wychowawcze do możliwości konkretnego dziecka.
– W toku zajęć kontrolujemy przebieg i wyniki pracy dziecka.
– Pomagamy w przezwyciężaniu trudności.
– Stosujemy indywidualne zabiegi wychowawcze i psychoterapeutyczne.

Powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania, uwzględniającego złożoność tych czynności i możliwości percepcyjne dziecka
– Stosujemy stopniowanie trudności w zakresie objętości i przystępności opracowywanego materiału.
– Przechodzimy od ćwiczeń prostych, obejmujących niewielki zakres materiału do złożonych wymagających opracowania dużych partii materiału dydaktycznego.
– Przechodzimy do zadań trudniejszych wtedy, gdy dziecko sprawnie opanuje wcześniejsze, łatwiejsze.
– Ćwiczymy tak długo daną umiejętność, dopóki terapeuta nie ma poczucia, że dziecko wykonuje ją sprawnie.
– Nie ma czasowych reguł (rygorów) ćwiczenia danej umiejętności.

Korekcji zaburzeń: ćwiczenie przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności
– Im głębiej zaburzona dana funkcja tym większa podatność na zmęczenie dziecka, uważamy by do tego nie doszło.
– Nie ćwiczymy tylko jednej funkcji, bo może dojść do przetrenowania, zniechęcenia i powrotu do złych nawyków.
– Wskazana przemienność ćwiczeń – najgłębiej zaburzone funkcje z mniej zaburzonymi, bardziej sprawne z mniej, percepcja słuchowa z wzrokową.
– W ćwiczeniu czytania i pisania – łączenie ich w jednym zdaniu.
– Stosujemy przerwy na odpoczynek.

Kompensacji zaburzeń: łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji niezaburzonych w celu tworzenia właściwych mechanizmów kompensacyjnych
– Funkcje sprawniejsze wspierają czynności funkcji zaburzonych.
– Usprawniona zostaje integracja psychomotoryczna.

Systematyczności
– Zajęcia powinny odbywać się codziennie; lepiej 3x 20 minut niż 1 długie 60 minut.
– Przerwy w zajęciach powodują regres.
– Najbardziej męczące ćwiczenia percepcji słuchowej: nie powinny trwać każdorazowo dłużej niż kilka minut. Można jednak do nich kilkakrotnie wracać podczas zajęć, w przerwach stosując inny rodzaj ćwiczeń.

Ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego
– Działania psychoterapeutyczne powinny towarzyszyć zabiegom dydaktycznym przez cały czas trwania zajęć terapii pedagogicznej.
– W pierwszym okresie działania psychoterapeutyczne powinny być dominujące.
– Pełnią funkcje profilaktyczne – chronią przed dalszymi negatywnymi następstwami niepowodzeń szkolnych.